چاقودندان یا اسمایلودون یا به غلط ببر دندان شمشیری یک سرده منقرض شده از گربه سانان "machairodant" می‌باشد. اسمایلدان احتمالا شناخته شده ترین ببر دندان خنجری است که در شمال آمریکا در دورهٔ پلایستسیس(۲٫۵ میلیون سال پیش - ۱۰٬۰۰۰ سال پیش) زندگی میکرده است. یکی از بزرگترین کالکشن‌های فسیل این جانور از گودالهای قیر "La Brea" بدست آمده است.۳ گونه از این سرده شناخنه شده است؛ آنها در اندازه و اندام تفاوت دارند.

با وجود این، اسمایلدان ساختاری بااستحکامتر از گربه‌های امروزی داشت، مخصوصا با دستهای جلویی به خوبی تکامل یافته و دندان‌های نیش بلند بالایی خارق العاده. فک این جانور از گربه‌های امروزی قابلیت بازشدگی بیشتری داشت و دندان‌های نیش بالایی باریک و شکننده بودند، طراحی شده و سازگار برای کشتن دقیق. این ویژگیها اسمایلدان را به یک شکارچی خاص در شکار گیاه خواران بزرگ مانند بایسن و شتر تبدیل کرد.

اسمایلدان احتمالا در محیطهای بسته مانند بوته و جنگلها که پوشش لازم برای کمین و غافلگیرکردن برای شکار ایجاد می‌کرد، زندگی می‌کرد. وابستگی این جانور به حیوانات بزرگ ممکن است دلیل انقراض این جانور باشد. دانشمندان درمورد اینکه آیا اسمایلدان یک حیوان اجتماعی بوده یا نه بحث و گفتگو می‌کنند. شباهت واکنشهای شکارچی به درخواست کمک و رواج صدمات التیام یافته می‌گوید که این جانوری اجتماعی بوده درحالی که که مغز کوچک و محیط زندگی دارای پوشش گیاهی می‌گوید که جانوری تنهاومنزوی بوده است. چندین فسیل نشانه‌هایی از آنکیلوزینگ اسپاندیلیتیس، شوک روحی، آرتریتیس را نشان می‌دهند. اسمایلدان ۱۰٬۰۰۰ سال پیش منقرض شد.

انقراض

چاقودندان در پایان پلیستوسن، حدود ۱۰،۰۰۰ سال پیش از میلاد که شاهد انقراض بسیاری از دیگر پستانداران گیاه‌خوار و گوشتخوار بزرگ بود، منقرض شد.

انسان پیشاتاریخ، که خود را در همان زمان به شمال آمریکا رسانید و به شکار بسیاری از گونه‌هایی ناپدید شده می‌پرداخت، اغلب به عنوان مسئول این موج انقراض شناخته می‌شود. برخی دیگر پیشنهاد کرده‌اند که در پایان عصر یخبندان این انقراض رخ داده‌است.

سنگواره اسمیلودون فیتالایس در موزه ملی تاریخ طبیعی، واشینگتن دی. سی.